ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Κατάθεση ψυχής [κείμενο]

 

Κατάθεση ψυχῆς

Εἰσαγωγικά

      Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καταγράφω ἕνα πάρα πολύ μικρό βιωματικό μου χρονικό διάστημα τῆς ζωῆς μου πού ἐπιγράφεται «κατάθεση ψυχῆς». Πῶς πραγματικά βίωσα τό χρονικό αὐτό διάστημα ἀπό τίς ἀρχές Ὀκτωβρίου μέχρι καί τήν 20 Νοεμβρίου τοῦ 2015 καί κατά τίς ὦρες αὐτές σημειώνονται οἱ πόλεμοι, οἱ πτώσεις, οἱ ἀγῶνες μου, οἱ σκέψεις μου, ὡς σχόλια, πού εἶχα κατά τίς ὦρες αὐτές. Ὁ σκοπός μου εἶναι νά μοιρασθῶ μαζί σας αὐτή τήν κατάθεση ψυχῆς. Προσφέρονται τρόποι πού ὁ καθένας μας ἄν θελήση μπορῆ νά βοηθηθῆ, πρός δόξαν Θεοῦ, στόν πνευματικό του ἀγώνα.

      Γιά λόγους προσωπικούς δέν ἀναφέρω τό ὄνομά μου, (γιά ἐπικοινωνία τό τηλέφωνό μου εἶναι: 6979343747). Τήν κατάσταση ὅλοι μας τήν περνοῦμε, ἤ θά τήν περάσουμε. Πρόκειται γιά τόν πόλεμο τῶν δαιμόνων διά τῶν λογισμῶν, καί τῆς λύπης. Μελετώντας τά πραγματικά αὐτά γεγονότα αὐτά, μέ πολλή προσοχή, εἶναι σίγουρο ὅτι κάποια μηνύματα θά περάσουν καί στήν δική σας ψυχή.

      Τετάρτη 7/10 Μεσημέρι

      Πρίν περίπου 15 ἡμέρες ἡμέρες ὁ Κύριος μοῦ πρόφερε ἕνα ὡραῖο πνευματικό «γλύκισμα», (τήν ἐπίσκεψη τῆς θείας Χάριτος, μέ ἐσωτερική εἰρήνη καί χαρά), σέ μένα τόν ἁμαρτωλό.

      Μετά ἀπό μία ἑβδομάδα παρεχώρησε ὁ Θεός νά ἔχω ἕναν πόλεμο μέ «κύμματα ἐμπαθῶν λογισμῶν, [ἐμπαθής εἶναι οἱ λογισμοί πού περιέχουν πάθη], συνεχῶς μέ συνταράττουσιν» ἐπί μία ἑβδομάδα τώρα καί μέ δυσκολίες στόν ὕπνο, ἔχοντας ὡς ἀφορμή τήν ἀλλαγή ἐργασίας τοῦ γιοῦ μου. Βέβαια τό φταίξιμο εἶναι δικό μου γιατί δέν πρόσεξα κατά τήν προσβολή, [τήν πρώτη κίνηση τοῦ λογισμοῦ, δηλαδή στή σκέψη πού ὑπάρχει καί ἡ ἀνάλογη εἰκόνα ἀπό τήν φαντασία]. Τήν κίνηση τοῦ λογισμοῦ τήν περιεργάστηκα, μέ ἀποτέλεσμα νά μέ βρῆ ἀκάλυπτο καί ἄρχισε νά μέ τοξεύη μέ τά βέλη του ὁ πονηρός.

Τά στάδια τοῦ λογισμοῦ εἶναι: ἡ προσβολή ἡ πρώτη κίνηση, ὁ συνδυασμός ἡ συζήτηση μαζί του, ἡ πάλη νά τόν δεχθῶ ἤ ὄχι, ἡ συγκατάθεση, ἡ πραγματοποίηση τῆς ἁμαρτίας καί ἡ ἐπαναληψή της γίνεται πάθος).

      Σχόλιο:

      Πραγματικάστήν περίοδο τῶν λογισμών συνειδητοποιῶ τήν ἀδυναμία μου καί τίς σχέσεις μου μέ τόν Θεό, μέ τήν Παναγία μας καί τούς Ἁγίους, ὅτι ἡ πίστη μου δέν εἶναι δυνατή. Μοιάζω σάν ἕνα ξύλο στήν φουρτουνιασμένη θάλασσα πού πηγαίνει ἀνάλογα μέ τήν ροή τῶν κυμμάτων. Μόνον ἡ ἐπίγνωση τῆς καταστάσεως τῆς ψυχῆς μου μπορεῖ νά μοῦ δημιουργήση τίς προϋποθέσεις γιά μετάνοια καί αὐτομεμψία, (αὐτοκατηγορία), ὥστε νά βρῶ ἔλεος ἀπό τόν Θεό διά πρεσβειῶν τῆς Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων.

      Μέσα σ’ αὐτήν τήν συνεχόμενη ταραχή ἡ φιλευσπλαχνία τῆς Παναγία μας εἶναι μεγάλη. Τῆς ζήτησα μέ πόνο ψυχῆς βοήθεια: «Μέ ἀκοῦς Παναγία μου; Δῶσε μου ἕνα ση-μεῖο». Καί ἀμέσως ὤ τοῦ θαύματος ἁπλώθηκε σέ ὅλη μουτή ψυχή μία ἀνέκφραστη εἰρήνη καί χαρά, καί μία δύναμη μέσα μου νά συνεχίσω ν’ ἀγωνίζομαι κατά τῶν δαιμόνων. Ἡ ἴδια πνευματική κατάσταση, μέ λιγότερη ἔνταση, αἰσθάνθηκα καί κατά τήν Παράκληση στόν ἅγιο Παΐσιο.

      Σέ διαστήματα κατά τήν διάρκεια τῆς ἡμέρας ὅμως ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς δέν μέ ἄφησε μόνον ἀλλά μοῦ ἔδωσε τήν κατ’ αἴσθηση παρουσία Του καί αὐτό μοῦ δίνει πολύ δύναμη.

      Στίς 7/10 ὥρα 21. 50

      Εἶναι πολύ πνευματικά ἐπικίνδυνο νά ἔχεις θέλημα, νά γίνεται τό δικό σου, καί ὄχι τοῦ Θεοῦ. Στήν Κυριακή προσευχή ἀναφέρεται: «Γενηθήτω τό θέλημά σου». Διερωτῶμαι ὁ πόλεμος τῶν λογισμῶν γίνεται γιά νά καταλάβω πῶς βιώνουν αὐτοί πού ἔχουν «θέλημα;»

      Εἶμαι λοιπόν «θεληματάρης» ἄρα ἔχω ἐγωϊσμό καί κρυφή ὑπερηφάνεια, γι’ αὐτό ὁ ἅγιος Παΐσιος μοῦ ἔλεγε: «(Κ…) παιδί μου νά προσέχουμε ὄχι μόνον τόν φανερό ἐγωϊσμό ἀλλά καί τόν κρυφό». Ὁ κρυφός ἐγωϊσμός εἶναι ἡ καταραμένη οἴηση, ὅπου θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ταπεινό γιά νά καλύψη τόν ἐγωϊσμό του. Μορφές τῆς οἰήσεως εἶναι ἡ τελειομανία, ἡ ἐργασιομανία κ. ἄ. Πρέπει νά ἀγωνισθῶ νά συμβαδίζη τό θέλημά μου μέ τό θεῖο θέλημα, καί αὐτό εἶναι ἀπόδειξη τῆς ταπεινώσεως. «Συγχώρεσέ με Θεέ μου, γι’ αὐτό τό πάθος καί δός μου τήν Χάρη Σου νά τό μεταμορφώσω ἀπό ἀγριελαία σέ καλλιελαία».

      Παρασκευή 9/10 ὥρα 22.00

      Ὁ πόλεμος συνεχίζεται,«ὡς θύελλα φοβερή τῶν πονηρῶν πνευμάτων ἐκταράττει τήν διάνοιά μου» καί βομβαρδίζομαι ὅλη τήν ἡμέρα καί μόνο κατά τίς βραδινές ὦρες ὑπάρχει κάποια ἡρεμία.

      Σχόλιο.

      Ὅλος ὁ πνευματικός ἀγώνας ἐξαρτᾶται ἀπό τό ἐάν ἔχουμε νήψη, δηλαδή ἔντονη προσο-χή τοῦ νοῦ, κατά τήν προσβολή τοῦ πονηροῦ. Ἡ προσοχή καί ἡ προσευχή συνδυαζόμενες μέ τήν νηστεία καί τήν ἀγρυπνία εἶναι τά βασικά ὅπλα κατά τίς προσβολές τῶν λογισμῶν καί τίς ἐπιθέσεις τοῦ δαιμονίου τῆς λύπης.

Ὑπάρχει ἕνα ὡραῖο τροπάριο στό Θεοτοκάριο τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου (ἦχος πλ.β΄. Κυριακή, κάθισμα) γιά τίς προσβολές τῶν δαιμόνων: «Ταῖς τῶν δαιμόνων προσβολαῖς κλονουμένην Παρθένε, τήν παναθλίαν ψυχήν ἐν τῆ πέτρα στερέωσον, τῶν θείων προσταγμάτων τοῦ Χριστοῦ· μή καταποντισάτω μέ ἁγνή πταισμάτων καταιγίς καί λογισμῶν φαύλων ἡ τρικυμία». Ὁ σκοπός τῶν δαιμόνων εἶναι ὁ νοῦς νά ριχθῆ στά βάθη τῶν λογισμῶν καί νά αἰχμαλωτισθῆ.

Ἐμεῖς πού ζοῦμε μέσα στόν κόσμο στίς μέριμνες καί φροντίδες τά διάφορα προβλήματά μας νά τά ἀναθέτουμε ὅσο μποροῦμε στήν Παναγία ἤ καί σέ Ἅγιο πού εὐλαβούμαστε νά ἀναλάβουν τήν διεκπεραίωση τῶν θεμάτων πού μᾶς ἀπασχολοῦν.

      Σάββατο 10/10 ὥρα 18.00

      Ὁ «γύφτος» δηλαδή ὁ πονηρός ἐπειδή γνωρίζει τήν ἀδυναμία μου στόν ὕπνο, ἄρχισε τά «δικά του». Τό προηγούμενο βράδυ κοιμήθηκα σέ δύο δόσεις μιάμισυ ὥρα ὅλο τό βράδυ. Μέ τήν θεία ἐπέμβαση, λόγω τῆς θείας Κοινωνίας, σταμάτησαν, περιοδικῶς νά μέ προσβάλλουν τά βέλη τοῦ πονηροῦ.

      Σχόλιο

      Σᾶς συνέβηκε ποτέ ἐκεῖ πού ἀσχολεῖσαι μέ κάτι ξαφνικά νά σοῦ ἔρθη ἕνας λογισμός π.χ. «ἀπόψε θά σοῦ συμβῆ κάτι τό δυσάρεστο;»

Ἡ πρώτη ἀντίδρασή μας πρέπει νά εἶναι νά κρατήσουμε τήν ψυχραιμία μας. Νά μήν τοῦ δώσουμε σημασία, ἀδιαφορία τέλεια.

      Γρήγορα θά διαπιστωθῆ ὅτι εἶναι λόγια δαιμόνων γιά νά σέ τρομοκρατήσουν.

      Πῶς μᾶς παγιδεύει ὁ πονηρός.

      Ὁ διάβολος γνωρίζει πώς ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου κινεῖται πάντοτε καί γι’ αὐτό πηγαίνει κοντά στόν ἄνθρωπο χρησιμοποιώντας δύο παγῖδες. Ἡ μία εἶναι ὅτι βάζει ἐμπρός του στόν λογισμό τήν ἡδονή σάν δόλωμα καί ἀπό κάτω ἀπό τήν ἡδονή βάζει σάν δίχτυ τήν ἁμαρτία. Ὁ ἀπρόσεκτος ἄνθρωπος δέν προσέχει τό δόλωμα τῆς ἡδονῆς καί περιπλέκεται μέ τό δίχτυ καί συλλαμβάνεται σάν τό ψάρι.

Ἡ ἄλλη παγίδα του εἶναι ὁ ἄνθρωπος νά ἐπιθυμήση τήν ἡδονή καί ἔτσι αἰχμαλωτίζεται στό θέλημα τοῦ πονηροῦ.

      Προηγουμένως πρίν τίς παγῖδες σκοτίζει τόν νοῦ πού εἶναι ὁ ὀφθαλμός τῆς ψυχῆς διά τῶν πονηρῶν λογισμῶν καί ἐνθυμήσεων, γιά νά νά μή μπορέση νά δῆ τό φῶς καί τόν δρόμο καί ξεφύγει ἀπό τήν δαιμονική πλεκτάνη. Διαφορετικά μέ τήν συνήθεια τῆς ἡδονῆς καί τήν πολυκαιρία αἰχμαλωτίζεται ἡ ψυχή καί κάνει τό θέλημα τοῦ πονηροῦ.

      Ποιό τό ὄφελος ἄν δέν κάνουμε μέ ἔργο καμμία σωματική ἁμαρτία ἀλλά στήν καρδιά μας τρέφουμε τούς αἰσχρούς καί ἀκαθάρτους λογισμούς καί τελοῦμε τήν ἁμαρτία κρυφά μέσα στήν ψυχή μας; Ἔτσι φυτρώνουν τά πάθη καί θά ἀπαλλαγοῦμε ὅταν ἀγωνισθοῦμε καί πλύνουμε μέ δάκρυα μετανοίας τόν μολυσμό τῶν παθῶν.

      Κυριακή 11/10 ὥρα 14.00

      Κατά θεία παραχώρηση τό βράδυ κοιμήθηκα ἀπό τίς 3 τό πρωΐ μέχρι τίς 6,30. Τίς ὑπό-λοιπες ὧρες ὑπῆρχε ἔντονη ἀνησυχία.

      Ἡ κατάστασή μου ἦταν δύσκολη ἀπό τίς ἀϋπνίες, μέ βουητό στά αὐτιά καί κυριαρχοῦσε μία ταραχή μέσα μου χωρίς νά ὑπάρχη κάποιος λόγος συγκεκριμένος. Τί μοῦ μένει νά κάνω; Μέ δυσκολία προσπάθησα νά προσευχηθῶ καί νά κάνω τίς ἄλλες ἐργασίες μου χωρίς νά σκέφτομαι ὅτι τό βράδυ ἄν θά κοιμηθῶ. Μεγάλη παρηγοριά αἰσθανόμουν ἀπό τήν εὐχούλα καί τίς Παρακλήσεις στήν Παναγία μας καί στόν ἅγιο Παΐσιο.

      Τρίτη 13/10, ὥρα 11

      Τήν χθεσική ἡμέρα καί τό βράδυ κατά κύματα ἔρχονταν οἱ λογισμοί μέ σκοπό νά μέ καταποντίσουν καί νά μέ ρίξουν στό βυθό τῆς πικρῆς ἀπογνώσεως.

Σήμερα κατά τίς 11 ἡ παναγαθότης τοῦ Θεοῦ ἔδωσε τέλος στήν ἐπίθεση τῶν λογισμῶν, ἄς εἶναι εὐλογημένο τό ἅγιο ὄνομά Του, πού μέ ἀνάπαυσε.

      Τετάρτη 14/10 ὥρα 10

      Ἀπό τήν Δευτέρα 12/10 τήν νύχτα εἶχα ἕναν πόλεμο λογισμῶν γιά μικρά χρονικά  διαστήματα μέχρι τήν Τρίτη στίς 11 ἡ ὥρα ὅπου ἡ Χάρης τοῦ Θεοῦ ἔδωσε τέλος.

      Τήν Τετάρτη εἶχα ἐπίσκεψη τοῦ δαίμονα τῆς λύπης, πού σέ κάνει νά τά βλέπεις ὅλα μαῦρα, ὅπως ἀναφέρει καί ὁ προφήτης Ἀμώς (8, 9), ἐνῶ εἶναι καταμεσήμερο γιά σένα ὁ ἥλιος ἔχει δύσει. Σοῦ μπλοκάρει τήν λογική συνοδευόμενο ἀπό ἔντονο ἄγχος καί μέ ἀδυναμία νά συγκεντρωθῆς γιά νά ἐργαστῆς γιατί σοῦ παρουσιάζει τίς ἐργασίες ὡς βουνό, ἀπροσπέλαστες. Τώρα χρειάζεται πολλή προσοχή καί προσευχή γιατί αὐτός ὁ δαίμονας μπορεῖ νά σοῦ κάνη αἰώνια ζημιά. Ἕνα ἄλλο μέσο πού μπορεῖς νά τόν ἀντιμετωπίσεις εἶναι νά κάνεις αὐτό πού σοῦ ἀρέσει, μιά ἐπίσκεψη στό δάσος, καί μέσα στά πλαίσια τῶν δυνατοτήτων σου νά τόν περιφρονῆς. Μήν ξεχνᾶς ὅτι ὁ Θεός σέ παρακολουθεῖ καί σέ στηρίζει καί νά Τόν παρακαλῆς ἀπό τήν καρδιά σου νά σηκώση βοριᾶ γιά νά διαλύση τήν καταχνιά πού σέ περιβάλλει.

      Μιά ὡραῖα προσευχή πρός τήν Παναγία μας γι’ αὐτές τίς δύσκολες ὧρες εἶναι ἡ ἀκόλουθη: « Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, ἀποδίωξον τούς πονηρούς λογισμούς ἀπό τήν ἀθλίαν καί ταλαίπωρον ψυχήν μου, καί ἐλέησόν με, ὅτι ἀσθενής εἰμί ἐγώ· καί ρῦσαι ἀπό τῶν ἐπερχομένων μοι πονηρῶν ἐνθυμήσεων καί προλήψεων· ὅτι ὑπερευλογημένη ὑπάρχεις καί τό ὄνομά σου τό ἅγιον δεδοξασμένον εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν».

      Παρασκευή 23/10 καί ὥρα 20, 05

      Ἀπό τήν Τετάρτη τό ἀπόγευμα μέ ἐπισκέφθηκε καί πάλι ὁ πόλεμος τῶν λογισμῶν μέ ἀποτέλεσμα νά μείνω σχεδόν ἄϋπνος. Προσπάθησα νά βρῶ γιατί ἡ θεία Χάρης παραχωρεῖ αὐτήν τήν δοκιμασία; Ἡ προσευχή πρέπει νά γίνεται μέ πόθο καί νά προσέχης μόνο τά λόγια τῆς εὐχῆς. Ἐπίσης νά περιφρονῶ τό πονηρό πνεῦμα.

Μεγάλη ψυχική δύναμη μοῦ ἔδωσε τά λόγια τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας πού λένε: «Νεκρούς, (δηλαδή τούς λογισμούς), μή φοβοῦ δέν εἶναι πράγματα καί ἀλήθεια, ἀλλά εἶναι τῆς φαντασίας παίγνια καί τοῦ διαβόλου λόγια. Ἐάν ἀντισταθῆ τινάς εἰς αὐτούς εὐθύς διασκορπίζονται κατά τόν θεῖον Ἰάκωβον: «Ἀντίστητε τῶ διαβόλω, καί φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν (Ἰακώβου δ, 7).

      Ὁ πόλεμος συνεχίζεται μέ διακοπή κατά τίς βραδυνές ὥρες παίρνοντας δύναμη γιά τήν συνέχιση τοῦ πνευματικοῦ ἀγώνα. Ἐπιτρέπει ἡ θεία Πρόνοια τόν πειρασμό τόσο ὅσο ἀντέχει ὁ ἄνθρωπος.

      Σχόλιο

      Μέσα στούς πειρασμούς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά καταλάβη ποιός πραγματικά εἶναι, ὅτι εἶναι ἀδύναμος, ἀπροστάτευτος, «γυμνός» χωρίς τήν θεία Χάρη. Διά μέσου τῶν πειρασμῶν ὅταν ἀξιολογηθοῦν σωστά τά γεγονότα εἶναι δυνατόν νά φθάση στήν αὐτογνωσία, μέ τήν βοήθεια τῆς θείας Χάριτος. Γι’ αὐτό καί τούς παραχωρεῖ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πάντοτε γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.

Χρειάζεται προσευχή, ταπείνωση καί ὑπομονή γιά νά ξεπεραστοῦν οἱ πειρασμοί χωρίς νά ἀφήνουν πληγές στήν ψυχή. Τό νά γογγύζης χειροτερεύης τήν κατάσταση καί βλάπτεσαι ψυχικά, καί δέν λύνονται οἱ πειρασμοί ἀλλά δένεσαι περισσότερο καί μπαίνεις σέ ἕναν «φαῦλο κύκλο» καί δέν λυτρώνεσαι.

      Νά ἔχης ὑπόψη σου ὅτι ἡ συζήτηση μέ τόν λογισμό σέ ὁδηγεῖ μέ μαθηματική ἀκρίβεια στήν ἁμαρτία. Δέν νικιέται τό ταγκαλάκι μέ τήν συζήτηση ἔχει πεῖρα περίπου 7.500 χρόνων, καί γνωρίζει ὅλα τά θέματα.

      Εἶναι πονηρό τό ταγκαλάκι (ὁ γύφτος), γιατί μέσα στόν πόλεμο τῶν λογισμῶν εὕρισκε τήν εὐκαιρία καί πετοῦσε τά βέλη του, (τούς λογισμούς), γιά νά κάνω κακό στόν ἑαυτό μου, καί ἀφοῦ δέν ἀπέδωσε ἡ προσβολή αὐτή τό «γύριζε» καί μοῦ ψιθύριζε: «Εἶναι τιμωρός ὁ Θεός, κύτταξε πώς σέ ἔχει καταντήσει, βλασφήμισέ Τον νά γλυτώσης ἀπό αὐτό τό «μαρτύριο».

      Εἶναι πραγματικά ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου, μισάνθρωπος, καί ἄν δέν μέ φύλαγε ἡ θεία Χάρη θά μέ εἶχε ξεσχίση ἀπό τό μένος του. Γι’ αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔγραφε σέ ἐπιστολή του: «νῆφε ἐν πᾶσι» (Πρός Τιμόθεον β΄ ἐπιστολή, δ, 5). Ἀπό τήν νήψη δηλ. τήν ἐγρήγορση, τήν προσοχή, τήν ἡσυχία τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς ἐξαρτᾶται ἡ πνευματική μας πρόοδο.

      Τρίτη 27 Ὀκτωβρίου καί ὥρα 10. 45

      Στίς 26 Ὀκτωβρίου ἑορτή τοῦ ἁγίου Δημητρίου καί τῆς ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν Λειψά-νων τοῦ Νεομάρτυρος ἁγίου Γεωρίου τοῦ ἐξ Ἰωαννίνων πάρα πολύ πρωΐ ὁ «γύφτος» μέ ξύπνησε μέ ἔντονο πόλεμο λογισμῶν πού συνεχίστηκε μέχρι τό μεσημέρι κατά τό ὁποῖο ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας καί τοῦ ἁγίου Νεομάρτυ-ρος Γεωργίου πού εὐλαβοῦμαι, ἔδωσε τέλος στόν πειρασμό, νά εἶναι δοξασμένο τό ἅγιο Ὄνομά Του.

      27/10 καί ὥρα 20.35

      Εἶναι φιλάνθρωπος καί φιλάγαθος ὁ Θεός μας καί ἡ στοργική μας Μάννα ἡ Ὑπερα-γία Θεοτόκος πού εἶναι πρόθυμοι νά μᾶς βοηθοῦν.

      Τό μεσημέρι ἄρχισε πάλι τό «νταβατούρι». Γιατί ξανάρχισε ἡ ψυχοφθόρα ζάλη τῶν λογισμῶν; Ἔκανα τήν παράκληση πρός τόν ἅγιο Παΐσιο καί τόν παρακάλεσα νά μέ βοηθήση, ἐάν κάτι πρέπη καί τί νά ἀλλάξω στήν ζωή μου πού δέν εἶναι θεοφιλές.

Τό βράδυ μοῦ ἦρθε ἡ σκέψη νά ἀνοίξω νά διαβάσω τό βιβλίο τοῦ ἁγίου «Περί προ-σευχῆς» καί στή σελίδα 130 ἀπαντᾶ ὁ ἅγιος στό ἐρώτημα μιᾶς ἀδελφῆς: «Ὅταν εἶμαι πνιγμένη στούς λογισμούς, γιατί δέν μπορῶ νά προσευχηθῶ;»

Ὁ ἅγιος ἀπαντᾶ: «Τόσοι ἄνθρωποι ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τίς προσευχές τῶν μοναχῶν, κι ἐμεῖς χάνουμε τόν πολύτιμο χρόνο μας μέ μπανταλούς λογισμούς. Κοίταξε νά βγῆς ἀπό τόν ἑαυτό σου καί νά κάνης δικός σου τόν πόνο τῶν ἄλλων. Ἔτσι καί εἰρήνη θά βρῆς καί μισθό θά ἔχης ἀπό τόν Θεό καί βοήθεια θά προσφέρης στούς ἄλλους».

      Σχόλιο

      Μελετώντας τήν παράγραφο αὐτή σταμάτησα στήν πρόταση: «Κοίταξε νά βγῆς ἀπό τόν ἑαυτό σου». Καί ἐρώτησα τόν ἑαυτό μου: «Πῶς βγαίνεις ὅμως ἀπό τόν ἑαυτό σου;» Καί μέ τήν βοήθεια τοῦ ἁγίου βρέθηκε ἡ ἀπάντηση: «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῶ τῶ Θεῶ παραθώμεθα». Εἶναι ἡ Λειτουργική προσευχή πού λέγει ὁ ἱερέας στό τέλος τῶν ἐκφωνήσεων: «Τῆς Παναγίας ἀχράντου…».

      Ἐπειδή γνωρίζω ὅτι δέν ἔχω παρρησία στόν Κύριο ἀπευνθύνθηκα στήν Παναγία μας: «Παναγία μου σέ θερμοπαρακαλῶ ἀνέλαβε τήν οἰκογένειά μου καί τόν ἑαυτόν μου καθώς καί τίς ὑπόλοιπες ὑποθέσεις μου».

      Εἶναι ἀρεστό, πιστεύω, στήν Παναγία μας οἱ προσευχές μας νά γενικεύονται ὡς πρός τά αἰτήματά μας. Π.χ. «Βοήθησε Παναγία μου ὅλους ἐκείνους πού ἔχουν πόλεμο λογισμῶν καί δῶσε τους τήν εἰρήνη τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ μας. Ἔτσι συμπεριλαμβάνεις καί τόν ἑαυτόν σου καί αὐτό δείχνει ἀγάπη πρός τούς ἄλλους.

      Ἡ ἔξοδος ἀπό τόν ἑαυτό σου εἶναι θέμα ἀνδρείας. Τό νά ἔχης κέντρο τόν ἑαυτόν σου εἶ-ναι παράλογη φιλία πρός αὐτόν, εἶναι φιλαυτία, ἡ γεννήτρια ὅλων τῶν παθῶν. Ἀποδεικνύ-εις ὅτι ἔχεις δικό σου θέλημα πού δέν συμπλέει μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού σημαίνει ὅτι μπορεῖς νά κάνης κάτι μόνος σου, ἐνῶ κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας: «Ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνα-σθε ποιεῖν οὐδέν». Γι’ αὐτό χρειάζεται ἡ ἀνδρεία νά ἀπαρνηθῆς τόν κακό ἑαυτό σου, τό θέ-λημά σου καί νά παραδίνεσαι μέ ἐμπιστοσύνη στά παντοδύναμα χέρια τοῦ Χριστοῦ μας. Ὁ ἱερός Ψαλμωδός τό λέγει «ἐπίρριψον ἐπί Κύριον τήν μεριμνάν σου καί αὐτός σε διαθρέ-ψει». (Ψαλμ. 54, 23) καί ὁ Ἀπόστολος Πέτρος γράφει στήν Α΄ ἐπιστολή του: «πᾶσαν τήν μέ-ριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ’ αὐτόν ὅτι αὐτῶ μέλλει περί ἡμῶν»(Πέτρου Α, ε, 7).

      Χρειάστηκαν 20 ἡμέρες πολέμου τῶν λογισμῶν γιά νά ἀρχίσω νά συνειδητοποιῶ αὐτήν τήν ἀλήθεια: «Ὅτι πρέπει νά κάνω κέντρο τῆς ζωῆς μου τόν Χριστό, καί νά μήν ταλαιπωρῶ τόν ἑαυτόν μου ἀλλά καί τούς ἄλλους μέ τούς μπανταλούς λογισμούς μου». Ἀλλά ἔμαθα καί τό ἑξῆς: Ὅταν ἔχης πόλεμο λογισμῶν καί αἰτία εἶναι ἡ ἀμέλειά σου καί ἡ συζήτηση μαζί των, ἀποδεικνύεται ὅτι δέν ἀγαπᾶς τόν Θεό ὅπως Αὐτός θέλει γιατί πλανιέσαι ἀπό τήν ἡδονή τῆς ἁμαρτίας.

      Ἀλλά πῶς θά ἀγαπήσης τόν Θεό; Ὅταν πιστεύης ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό ἀληθινό Εἶναι, ὁ Ὠν, ὁ νικητής τοῦ θανάτου καί ἡ αἰώνια ζωή, ἑλκύεις τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἑνώνει τόν νοῦ (δηλ. ἡ νοερή ἐνέργεια, πού ἡ φυσική της κατάσταση εἶναι στήν καρδιά. Εἶναι ἡ συνεχής μνήμη τοῦ Θεοῦ καί σ’ αὐτήν ἀποκαλύπτονται τά θεῖα μυστήρια,) καί ὄχι νά γυροφέρνη στίς κοσμικές ἡδονές. Ἡ θεραπεία της εἶναι ἡ ἐπιστροφή στόν θρόνο του πού εἶναι ἡ πνευματική καρδιά καί ἀποκαθιστᾶ τήν ἑνότητα τῶν ψυχικῶν του δυνάμεων τό λογιστικό, τό θυμικό καί τό ἐπιθυμητικό. [Τήν λογική μας πρέπει νά κατευθύνεται πρός τόν Θεό, νά βλέπουμε τά μεγαλεία του Θεοῦ καί νά «ἀναγόμαστε» στόν Πλάστη, στόν Κτίστη, ἐμεῖς τό χρησιμοποιοῦμε τόν νοῦ μας γιά νά κάνουμε ὅλα αὐτά τά ἔργα τά ὑλιστικά, νά ὑποδουλωνόμαστε στά πράγματα καί νά φτιάχνουμε ἕνα σωρό κατασκευάσματα, ἀνούσια ἤ καί ἁμαρτωλά πολλές φορές. (Ὅμως, ὁ ρόλος τῆς λογικῆς ἐνέργειας- ἤ διάνοιας δέν εἶναι νά κυβερνάει τόν νοῦ καί γενικότερα τόν ἄνθρωπο. Ἡ λογική - διάνοια εἶναι, στήν φυσιολογική, ὑγιῆ, πνευματική κατάσταση, ὁ βοηθός τοῦ νοῦ. Καλεῖται νά διατυπώνη μέ λογικές προτάσεις αὐτά πού «βλέπει» καί «γνωρίζει» ὁ νοῦς, ὅταν εἶναι φωτισμένος διά τῆς ἀκτίστου θείας Χάριτος, ὅταν εἶναι προσευχόμενος ἀδιάλειπτα ἐντός τῆς καρδίας.

Δυστυχῶς, στήν ἐμπαθῆ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, ὁ βοηθός ἔγινε «κύριος». Ὁ νοῦς, πού θά ἔπρεπε νά εἶναι ὁ «κύριος», ὁ θεοφώτιστος ρυθμιστής τῶν πάντων στόν ἄνθρωπο, ἔγινε δοῦλος στόν βοηθό .Ὁ ἀναβάτης-νοῦς, ἔγινε ὑποζύγιο καί τό ὑποζύγιο-λογική ἔγινε ἀναβάτης.

      Τό θυμικό, δηλαδή ὁ θυμός ἀντί νά τό στρέψουμε ἐναντίον τοῦ κακοῦ, τό στρέφουμε ἐναντίον τῶν ἀδελφῶν μας. Πάλι κάνουμε διαστροφή, σπαταλᾶμε δηλαδή τόν πλοῦτο τοῦΘεοῦ πατέρα μας. Καί τό ἐπιθυμητικό, ἀντί νά ἐπιθυμήσουμε τό Θεό, ν’ ἀγαπήσουμε τό Θεό, μέ αὐτή τή δύναμη τῆς ψυχῆς, ἐμεῖς ἐπιθυμοῦμε τά κοσμικά πράγματα, τίς ἡδονές. Πάλι κάνουμε διαστροφή]. Αὐτή ἡ ἑνοποίηση εἶναι τό πρῶτο στάδιο τῆς θεραπείας τοῦ ἀνθρώπου γιατί ἔχει πλέον τήν δυνατότητα νά στραφῆ μέ προσευχή στόν Θεό συμμορφώνεται μέ τίς θεῖες ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί νά βρῆ λύση καί παρήγορη διέξοδο στά παθήματα τοῦ πνεύματός του. Οἱ ἐντολές μᾶς διδάσκουν τήν ἀγάπη, ὅταν ἑνωθῆ ὁ νοῦς μέ τήν καρδιά διά τοῦ πνευματικοῦ πένθους (Ἀρχιμ. Ζαχαρία Ζάχαρου ὁ κρυπτός τῆς καρδίας ἄνθρωπος, σελ. 44, 205).

      Τετάρτη 28 Ὀκτωβρίου καί ὥρα 19. 05

      Σχόλιο

      Θεομητορική γιορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης καί Ἐθνική ἑορτή ἑορτάζουμε σήμερα. Ἐγώ εἶμαι μπλεγμένος μέ τά προσωπικά μου προβλήματα. Καί μεταξύ τῶν ἄλλων μέ βασάνισε τό ἐρώτημα: «Γιατί ὁ Θεός παραχωρεῖ τούς πειρασμούς; Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπαντᾶ: α) γιά περισσότερη πνευματική ὠφέλειά μας, μέχρι νά καθαριστοῦμε δι’ αὐτῶν καί τῶν θλίψεων. β) Ὁ Θεός πού συγχωρεῖ νά μᾶς ἔρχονται οἱ πειρασμοί, αὐτός γνωρίζη καί τόν καιρό τῆς λυτρώσεως ἀπ’ αὐτούς. γ) Ἐμεῖς πρέπει νά εὐχώμεθα καί νά ζοῦμε μέ εὐλάβεια καί ἀρετή μέχρι νά ξαθαριστοῦμε καί ἡ μετάνοιά μας νά παγιωθῆ διαφορετικά θά παραμείνουν ἀνενεργά. Ὁ χρυσοχόος μέχρι νά δῆ τό χρυσάφι ὅτι δέν καθαρίστηκε καλά δέν τό παίρνει ἀπό τό χωνευτήρι. δ)Τά πνευματικά κέρδη μας εἶναι πάρα πολλά μέ τούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις γιατί τότε εὐκολα βρίσκεις τήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ, τότε γίνεται καθαρωτέρα ἡ εὐχή καί ἔχεις πάρα πολύ τήν εὔνοια τοῦ Θεοῦ. Ὁ θεῖος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας συμπεραίνει ὅτι οἱ θλίψεις εἶναι ἅρμα δικαίων καί προξενοῦν εὐζωΐα καί εἰσακουόμεθα ἀπό τόν Θεό. ε) Μᾶς καλλιεργοῦν τήν ὑπομονή τήν μεγάλη αὐτή ἀρετή.

      Πέμπτη 29 Ὀκτωβρίου καί ὥρα 13.20

      Χθές μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ πέρασα ἕναν ὁλιγόωρο πόλεμο λογισμῶν ἀπό τίς 9.30 – 11στήν Ἐκκλησία πού ἤμουνα. Ἡ ἀφορμή ἦταν τό ἀναμμένο κατήλι στό σπίτι καί θά πιάση φωτιά. Δέν ἔφυγα ἀπό τήν Ἐκκλησία ὅταν ἐπέστρεψα στό σπίτι ὅλα σύν Θεῶ ἦταν κανονικά. Ἤθελε ὁ γύφτος νά φύγω ἀπό τήν Ἐκκλησία.

      Ὁ ἅγιος Ἡσύχιος γράφει: «Πρόσεξε πώς μέ φαντασίες μέ ψευτιές καί μέ κούφιες ὑποσχέσεις μᾶς ρίχνουν κάτω οἱ ἐχθροί τῆς σωτηρίας μας».

      Κατά τήν 11 ἡ ὥρα μέ κατέλαβε μία ἀσυνήθιστη ἀνησυχία, ἕνας κόμπος στό λαιμό ψωρίς νά προηγηθῆ κάτι. Φαίνεται ὅτι τοῦ πόνεσε καί ἦρθε νά μέ ἐπισκεφθῆ.

      Χρειάζεται ὑπομονή στή ζωή μου.

      Παρασκευή 30 Ὀκτωβρίου, καί ὥρα 19. 10

      Σήμερα μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ Κοινώνησα τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μοῦ χάρισε ὅλη τήν ἡμέρα νά περάση σέ κατάσταση ἡρεμίας. Ἄς εἶναι δοξασμένο τό ἅγιο Ὄνομά Του καί ἡ συμβολή τῆς Παναγίας μας ἦταν μεγάλη: «Χαῖρε Κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σοῦ».

      Σάββατο 31 Ὀκτωβρίου, καί ὥρα 13.40

      Ξύπνησα μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ πάρα πολύ πρωΐ καί ἐπειδή δέν πρόσεξα τήν πρωτόνοια, δηλ. τήν πρώτη σκέψη δέν τήν ἔστρεψα στόν Θεό λόγω τῆς ἀμελείας μου, νά δώσω δοξολογία καί εὐχαριστία. Πρέπει νά δίνουμε πολύ προσοχή γιατί ὁ ἐχθρός δέν κοιμᾶται ψάχνει νά βρῆ ἀκάλυπτο τόν νοῦ καί νά τοῦ δώση δικό του ἐργόχειρο, ὅπως ἐμένα μέ ἀποτέλεσμα νά χτυπάη μέ θυμό καί συνεχίζει νά μέ βομβαρδίζη μέ μπαντα-λούς λογισμούς μέχρι πού νά ταπεινωθῶ καί νά μοῦ δώση τήν Χάρην του ὁ Θεός νά μέ λυτρώση.

      Κυριακή 1η Νοεμβρίου, καί ὥρα

      Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καλυτέρευσε ἡ κατάσταση, δόξα τῶ Θεῶ. Μετά ἀπό τόν Ἐκκλησιασμό μοῦ ἔδωσε δύο σημαντικά μήνυματα: Τό πρῶτο: «Γιατί παραχωρεῖ ὁ Θεός τούς πολέμους μέ τούς δαίμονες;» Καί ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι δέν γίνεται γιά τίποτε ἄλλο παρά γιά νά σταματήση ὁ ἄνθρωπος τήν πνευματική προσευχή.[Οἱ Πατέρες ὀνομάζουν τήν προσευχή τοῦ Ἰησοῦ τό: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», γιατί μέσω αὐτῆς ἀποκτοῦμε διαρκῆ μνήμη τοῦ Θεοῦ καί καθαρή διάνοια πού συμβαδίζει μέ μία εἰλικρινή καρδιά καί βαθιά συναισθήματα εὐλαβείας, ἐλπίδος καί φόβου Θεοῦ. Ὅταν προσευχόμαστε ἔτσι, ὅλες οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς συγκεντρώνονται σέ μία καρδιά πού ξεχειλίζει ἀπό εὐγνωμοσύνη καί διαρκῆ εὐχαριστία πρός τόν Θεό. Ὅσο περισσότερο κοπιάζει κανείς στήν προσευχή, τόσο οἱ διαλογιαμοί καταπραΰνονται καί ἡρεμοῦν, ἡ προσευχή γίνεται καθαρότερη καί ἡ ψυχή θερμαίνεται ἀπό τήν γλυκύτητα τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ].

 Οἱ δαίμονες ἐχθραίνονται πολύ τήν προσευχή καί τούς εἶναι πολύ δυσάρεστη, ἐνῶ γιά μᾶς εἶναι πάρα πολύ χρήσιμη. Καί τό δεύτερο γιατί οἱ δαίμονες μᾶς φοβερίζουν μέ λογισμούς; Γιατί θέλουν νά δοκιμάσουν, ἄν τυχόν τούς προσέχης ἤ τούς περιφρονῆς ἐντελῶς, πού εἶναι ἀπό τά πλέον σημαντικά ὅπλα στόν πόλεμο τῶν λογισμῶν. Μήν τούς φοβηθεῖς οὔτε νά δείξης ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον καί φροντίδα γιά τήν ἀπειλή τους.

      Μελέτησε τά κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων καί ἐκεῖ θά βρῆς τήν λύση κάθε προβλήματος πού σέ ἀπασχολεῖ γιατί εἶναι θεόπνευστα κείμενα.

      Μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ὁ ἀγώνας συνεχίζεται μέ συνεχεῖς προσβολές πού διαρκοῦν καί ὧρες. Πῶς θά ἀντιμετωπιστοῦν;

      Ὅ ἅγιος Ἡσύχιος μᾶς δίδει τήν ἐμπειρία του: «Ὅποιος κάνει ἐσωτερικό ἀγώνα πρέπει νά ἔχη τέσσερα πράγματα μέσα του· ταπείνωση, ἀπόλυτη προσοχή, ἀντίρρηση, στόν λογισμό καί τόν ἑαυτό του, καί προσευχή»

      Πέμπτη 12 Νοεμβρίου, καί ὥρα 12.00

      Σχόλιο

      Τό ὅτι οἱ λογισμοί εἶναι λόγια τοῦ πατέρα τοῦ ψεύδους τό ἀποδεικνύει τό ἑξῆς γεγονός πού μοῦ συνέβη.

      Δύο ἡμέρες πρίν δηλ. τήν 10 Νοεμβρίου καί κατά τήν ὥρα τῆς θ. Λειτουργίας μοῦς ἦρθε ἕνας λογισμός γιά τό ἄν διέκοψα τό νερό στό σπίτι τοῦ χωριοῦ. Δέν ἔδωσα σημασία ἀλλά ὁ λογισμός ἐπέμενε. Ἦταν ἁπλό νά βγῶ ἀπό τήν Ἐκκλησία καί νά πάρω τηλέφωνο γιά νά διαπιστωθῆ ὅτι ἄν διακόπηκε τό νερό. Δέν τό ἔκανα γιατί μέ παρακινοῦσε ὁ λογισμός νά τό κάνω. Τότε θυμήθηκα κάτι πού συνέβη στόν ἅγιο Παΐσιο τοῦ εἶπε ὁ λογισμός νά κάνη μία πράξη καί ὁ ἅγιος καί τοῦ ἀπάντησε: «ἐφ’ ὅσον μοῦ τό λές δέν θα τό κάνω, ἐγώ θά ἀποφασίσω ἄν θά τό κάνω καί ὄχι ἐσύ», καί συνέχισε τό πρόγραμμά του.

      Ἔτσι μέ τήν εὐχή τοῦ ἁγίου ὑπέμεινα τόν πειρασμό γιά δύο ἡμερόνυχτα. Τήν 12/11 ἄλλαξε «τροπάριο»καί μοῦ εἶπε νά μήν πάρω τηλέφωνο γιατί δέν διεκόπη τό νερό καί τί θά κάνης τότε; Αὐτά μοῦ ἔλεγε ὁ λογισμός. Ἐφ’ ὅσον σταμάτησε ἔστω καί προσωρινά ὁ πόλεμος τότε εἶπα στόν ἑαυτό μου νά πάρω τηλέφωνο καί πράγματι τό νερό εἶχε διακοπεῖ. Γι΄ αὐτό οἱ λογισμοί εἶναι παιχνίδια τῆς φαντασίας ὑποκινούμενα ἀπό τόν διάβολο. Στή θεωρία εἶναι εὔκολο νά τόν περιφρονῆς στήν πράξη ὅμως; Εἶναι πολύ δύσκολο γι’ αὐτό χρειάζεται ἡ θεία βοήθεια καί ἡ συμβουλή τοῦ πνευματικοῦ μας ὥστε σιγά - σιγά μέ ταπείνωση καί πνευματικό ἀγώνα θά δώση ὁ Θεός τήν δύναμη τῆς περιφρονήσεως τοῦ λογισμοῦ.

      Τί θά πῆ στήν πράξη ἡ περιφρόνηση τοῦ λογισμοῦ;

      Παράδειγμα, ἐργάζεσαι σέ ἕνα γραφεῖο, ἤ σέ μία ἐπιχείρηση καί σέ κάποια στιγμή σέ καλεῖ ὁ προϊστάμενος. Θά πρέπη νά εἶσαι ἁπλός στήν σκέψη, δηλ. χωρίς λογισμούς, καί ἔχοντας μνήμη Θεοῦ γιά τί θέμα σέ ζητεῖ. Ἐσύ ὅμως σκέπτεσαι ποιός πῆγε πρίν ἀπό μένα; Μήπως εἶπε τίποτε γιά μένα; Ἀρχίζεις νά δημιουργῆς ἕνα φανταστικό σενάριο. Ἤδη μέ αὐτό τό σενάριο ἔπεσες στήν παγίδα καί ἀρχίζεις νά δημιουργῆς τήν ἄμυνά σου. Ἐνῶ ἀπό τήν πρώτη στιγμή μόλις σέ κάλεσε νά ἀδιαφορήσης γιά κάθε ἀρνητική ἤ καί θετική σκέψη, γιατί μπορεῖ νά κρύβεται ὁ «γύφτος» κάτω ἀπό τήν φαινομενική θετική σκέψη, καί νά εἰσέλθης στό γραφεῖο.

      18 Νοεμβρίου ἡμέρα Τετάρτη καί ὥρα 12.50

     Συμπεράσματα:

      Ἡ θεία Χάρη τελικά δίδει τό τέλος στόν πόλεμο.

      Εἶναι μεγάλος ὁ πόλεμος πού ξεσηκώνουν τά ἀκάθαρτα πνεύματα καί ἰδιαίτερα τό πνεῦμα τῆς λύπης.

      Ὅταν ἡ λύπη καταλάβη τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου δέν τοῦ ἐπιτρέπει νά προσεύχεται μέ χαρά, οὔτε νά μελετᾶ τήν Ἁγία Γραφή ὥστε νά βρῆ φάρμακο νά θεραπευθῆ.

Μᾶς ἐμποδίζει νά εἴμαστε εἰρηνικοί καί πρᾶοι. Μᾶς κάνει ἀνυπόμονους καί σκληρούς Μᾶς κάνει ἀνίκανους νά ἀντισταθοῦμε στίς ἐπιθέσεις της καί μᾶς καταντᾶ σάν τρελλούς ἤ μεθυσμένους καί τελικά μᾶς συνθλίβει καί μᾶς ὁδηγεῖ στήν ὁδυνηρή ἀπελπισία.

      Ἡ κατά Θεόν λύπη, ἡ μετάνοια, κάνει τόν ἄνθρωπο ὑπάκουο, εὐγενή, ταπεινό, πρᾶο γεμᾶτο γλυκύτητα καί ὑπομονή, ἐπειδή ἐλπίζει στήν πνευματική του τελείωση καί στήν ἀπολαβή τῶν μελλόντων ἀγαθῶν. Διατηρεῖ πάντοτε τήν εὐγένειά του καί τήν μακροθυμία του καί μετέχει στούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «χαρά, ἀγάπη, πίστη κ.τ.λ.» (Γαλ. 5, 22 -23)

      Χρειάζεται ἔντονη προσοχή καί προσευχή κατά τόν καιρό τῆς ἐπιθέσεως τῆς λύπης γιατί μπορεῖ νά σέ ὁδηγήση σέ ἀπρόβλεπτες καταστάσεις, ὅπως σέ ἀπόγνωση, σέ αὐτοκαταστροφή κ.λ.π. Σέ αὐτές τίς περιπτώσεις καλόν εἶναι νά θυμᾶσαι τά λόγια τοῦ Παρακλητικοῦ Κανόνα πρός τήν Παναγία μας: «Χαρᾶς μου τήν καρδίαν πλήρωσον Παρθένε ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τό πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τήν λύπην ἐξαφανίσασαν». «Ἔμπλησον Ἁγνή, εὐφροσύνης τήν καρδίαν μου, τήν σήν ἀκήρατον διδοῦσαν χαράν, τῆς εὐφροσύνης ἡ γεννήσασα τόν αἴτιον». «Τά νέφη τῶν λυπηρῶν ἀκάλυψαν, τήν ἀθλίαν μου ψυχήν καί καρδίαν, καί σκοτασμός ἐμποιοῦσί μοι, Κόρη, ἀλλ’ ἡ γεννήσασα Φῶς τό ἀπρόσιτον, ἀπέλασον ταῦτα μακράν, τῆ ἐμπνεύσει τῆς θείας πρεσβείας σου» Εἶναι ἄριστο φάρμακο τά λόγια αὐτά γιατί δίνουν χαρά, ὑπομονή καί ἐλπίδα.

      Ὑπάρχει καί μία σπάνια περίπτωση νά σοῦ ἐπιτίθενται τό πνεῦμα τῆς λύπης καί τῶν λογισμῶν. Στήν δύσκολη αὐτή στιγμή ὑπάρχει στόν νοῦ σου μία σύγχυση, ἕνας σκοτασμός καί μία φαινομενική παιδαγωγική ἄρση τῆς θείας Χάριτος, μέ σκοπό νά ἐξασκῆσαι στήν ὑπομονή καί ὅτι εἶσαι ἀδύναμος, ὁπότε ὅταν τό συνειδητοποιῆς ταπεινώνεσαι. Ἐάν προσέξης στό βάθος τῆς καρδιᾶς σου ὑπάρχει ἡ αἴσθηση τῆς πανταχοῦ παρουσίας τοῦ Χριστοῦ πού «κρύβεται» καί παρακολουθεῖ τόν ἀγώνα σου καί σέ ἐνισχύει μέ τόν τρόπο πού Αὐτός γνωρίζει. Ἐσύ προσευχόμενος καί κάνοντας τό πρόγραμμά σου, ἤ καί μία ἐπίσκεψη σέ μία ὡραῖα τοποθεσία εἶναι σίγουρο ὅτι θά ἔλθη ἡ θεία Χάρη.

      Ἡ θεία Χάρη πάντοτε προηγεῖται τοῦ πειρασμοῦ γιατί δέν εἶναι δυνατόν νά ἀντιμετωπισθῆ μέ τίς ἀνθρώπινες δυνάμεις.

      Ἀπό τά καλύτερα φάρμακα ἐναντίον τῶν λογισμῶν εἶναι ἡ τέλεια ἀδιαφορία, ἡ ψαλμωδία, ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἡ προσευχή, ἡ νηστεία καί ἡ ἀγρυπνία.

      Στόν καιρό τῶν θλίψεων λέγει ὁ ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής, νά προσέχης τήν προσβολή τῆς ἡδονῆς, γιατί γίνεται εὔκολα παραδεκτή, έπειδή παρηγορεῖ τήν θλίψη.

      Νά γνωρίζουμε ὅτι τούς λογισμούς τούς γεννοῦν τά πάθη πού εὑρίσκονται στήν καρδιά μας.

      Ἡ παραχώρηση ἐκ τοῦ Θεοῦ τῶν πειρασμῶν γίνεται πάντοτε: α) πρός ὄφελος τῆς ψυχῆς μας, β) νά συνειδητοποιῆ τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία του ὁ ἄνθρωπος, γ) ἀποκτᾶ πεῖρα τοῦ ἀοράτου πολέμου, μαθαίνει τήν τέχνη τοῦ ἀοράτου πολέμου. δ) Ἡ προσευχή εἰσακούεται ἀπό τόν Θεό γιατί λέγεται μέ πόνο ψυχῆς καί ὁ ἄνθρωπος ἐξαγνίζεται. Δέν δίδει ὁ Θεός χαρίσματα ἄν δέν προηγηθῆ ὁ ἀνάλογος πειρασμός γιατί ὅ, τι ἀποκτᾶται μέ κόπο καί αἷμα δέν σπαταλᾶται εὔκολα, ἀλλά ἀγωνίζεται νά αὐξήση τό χάρισμα.

      ε) Ὁ πειρασμός δίνει τήν δυνατότητα νά προσέχη ὁ ἄνθρωπος τίς αἰσθήσεις του καί κυρίως τίς ἡγεμονικές τήν ὅραση καί τήν ἀκοή, αὐτή ἡ προσοχή τῶν αἰσθήσεων εἶναι ἡ σωματική ἡσυχία. Ἡ ψυχική ἡσυχία χαρίζεται μετά τήν καθαρότητα τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς ἀπό ὅλους τούς λογισμούς καλούς καί κακούς. Ὁ νοῦς διά τῆς θείας Χάριτος τῆς τηρήσεως τῶν θείων ἐντολῶν ἐπιστρέφει στήν καρδιά καί ἀπό ἐκεῖ ἀνεβαίνει στόν Θεό.

Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος θεραπεύεται μέσα στό πνευματικό νοσοκομεῖο πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Αὐτή εἶναι ἡ θεραπευτική ἀγωγή τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς μας.

      Πῶς μᾶς πολεμοῦν τά πονηρά πνεύματα;

Κάθε πονηρό πνεῦμα ἔχει τόν δικό του ρόλο. Κάθε ἁμαρτία γίνεται μέ τήν παρακίνηση ἤ καί τήν συνεργεία ὁρισμένου δαιμονίου καί κάθε πάθος ὑποστηρίζεται ἀπό ὁρισμένο δαιμόνιο.

Ἔτσι, τά ἡγετικά δαιμόνια εἶναι ὀχτώ, ὅσα καί τά θανάσιμα πάθη: τῆς γαστριμαργίας, τῆς πορνείας, τῆς φιλαργυρίας, τῆς λύπης, τῆς ὀργῆς, τῆς ἀκηδίας, [τῆς ἀδιαφορίας γιά τήν πνευματική ζωή], τῆς κενοδοξίας, τῆς ὑπερηφάνειας. Ὅλα, πάντως, τά δαιμόνια συνεργάζονται μεταξύ τους, γιά νά μᾶς βυθίσουν σέ ὅσο τό δυνατόν περισσότερα πάθη καί νά μᾶς κάνουν δούλους τῆς ἁμαρτίας, ὥστε νά μᾶς χωρίσουν ἀπό τόν Θεό καί νά μᾶς ὁδηγήσουν στόν αἰώνιο θάνατο.

Βέβαια, ἡ δύναμη τῶν δαιμόνων δέν εἶναι ἀνεξέλεγκτη καί ἡ δραστηριότητά τους δέν εἶναι ἀπεριόριστη. Μᾶς πολεμοῦν μόνο ἄν τούς τό ἐπιτρέψη ὁ Θεός - καί ὅσο τούς τό ἐπιτρέψει, ποτέ πάντως πέρα ἀπό τά ὅρια τῆς ἀντοχῆς μας (Α’ Κορ. 10:13)-, γιά νά δοκιμαστοῦν ἡ προαίρεσή μας, ἡ πίστη μας καί ἡ ἀγάπη μας σ’ Ἐκεῖνον, ἤ ἄν τούς δώσουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τό δικαίωμα μέ τήν ἀμέλειά μας, τήν ραθυμία μας, τήν ἀπροσεξία μας καί, προπάντων, τήν ὑπερηφάνειά μας.

Τά πονηρά πνεύματα μᾶς πολεμοῦν μέ πολλούς τρόπους.

Πρῶτον, μέ τούς ἐμπαθεῖς λογισμούς καί ἐνθυμήσεις μέ τούς ὁποίους αἰχμαλωτίζουν τόν νοῦ, τόν σκοτίζουν καί τόν πειθαναγκάζουν νά συναινέσει στήν ἁμαρτία.

Δεύτερον, μέ τα πάθη, πού ὑπάρχουν μέσα μας, ἀπό τά ὁποῖα παίρνουν τίς ἀφορμές γιά νά ὑποκινήσουν τούς ἐμπαθεῖς λογισμούς.

Τρίτον, μέ τίς σωματικές αἰσθήσεις - τήν ἀκοή, τήν ἁφή, τήν γεύση, τήν ὅσφρηση καί, προπάντων, τήν ὅραση - μέσ’ ἀπό τίς ὁποῖες, σάν ἀπό πόρτες, περνοῦν στήν ψυχή ποικίλα ἐξωτερικά ἐρεθίσματα, πού ξεσηκώνουν τά πάθη μας καί μᾶς σπρώχνουν στήν ἁμαρτία.

Τέταρτον, μέ ἄλλους ἀνθρώπους, τούς ὁποίους βάζουν εἴτε νά μᾶς κατατρέχουν καί νά μᾶς ἀδικοῦν εἴτε νά μᾶς παρασύρουν στήν ἁμαρτία.

Πέμπτον, μέ θλίψεις, βάσανα καί ἀρρώστιες.

Μᾶς πολεμοῦν καί μέ ἄλλους τρόπους τά πονηρά πνεύματα, ἀλλά οἱ κυριότεροι εἶναι αὐτοί οἱ πέντε.

      Ἡ προετοιμασία γιά τήν προσευχή μας

      Ἐπειδή ὁ νοῦς γλυστρᾶ ἀπό ἕναν στίχο στόν ἄλλον χωρίς νά ἐμβαθύνη σέ κάποιον ἀπό αὐτούς καλόν εἶναι νά μάθουμε νά μή διασπᾶται ὁ νοῦς. Τόν σταθεροποιεῖ ἡ ἀγρυπνία, ἡ μελέτη καί ἡ εὐχή.

      Γιά νά ἐξασφαλίσουμε τίς κατάλληλες προϋποθέσεις κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς εἶναι νόμος ἀπαράβατος, οἱ διαθέσεις τῆς ψυχῆς κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς ἐξαρτῶνται ἀπό τήν κατάσταση τῶν λογισμῶν πού προηγήθηκε. Ὁ ἅγιος Παΐσιος γιά τήν προετοιμασία τῆς προσευχῆς ἔλεγε: «Πρίν τήν προσευχή νά προηγεῖται ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοῦ Γεροντικοῦ γιά νά ζεσταθῆ ἡ μηχανή καί νά πάρη ἐμπρός».

      Εὔχομαι ἀπό καρδιᾶς οἱ ψυχές μας τόν νέον ἔτος νά εἶναι «Θεομόρφωτες» καί νά ζοῦμε πάντοτε τήν Βαπτιστική μας «Θεογεννεσία» μέσα στόν παρόντα χρόνο καί νά ἀτενίζουμε μέ ἐλπίδα τήν αἰωνιότητα. Μέ τήν ἐν Χριστῶ ἀγάπη Κ.